Aan het woord is Filip Schepens, papa van twee zonen. Hij werkt als zelfstandig ergotherapeut in zijn eigen praktijk Ergo-Droom. In zijn vrije tijd traint hij een voetbalploeg voor kinderen met cerebrale parese, werkt hij als vrijwilliger in Ergotherapie Vlaanderen en Eerste lijns zone Gent. Een man met ambitie en vooral veel passie voor zijn vak!
Je bent gespecialiseerd in het behandelen van kinderen met ontwikkelingsstoornissen en hebt zelfs ook een CP+ voetbalclubje opgericht. Vanwaar de specifieke interesse en toewijding tot die doelgroep?
Als kind kwam ik al heel vroeg in contact met jongeren in een rolstoel of met een beperking, mijn mama werkte in een MPI en kwam zo vaak deze jongeren tegen. Ik studeerde ergotherapie en deed mijn eindwerk over het positioneren van kinderen met cerebrale parese (afgekort CP).
Daarnaast werd ik in 2005 zelf papa van een zoon met cerebrale parese, dus naast een hulpverlener was ik plots ook “ervaringsdeskundige” als ouder.
Welke handelingen zijn moeilijk voor deze kinderen?
Dit hangt heel sterk af van hun beperking. Zijn ze rolstoelgebonden of niet, halfzijdig verlamd of zijn alle vier de ledematen aangedaan, hebben ze spalken, afo’s, …?
Voor kinderen met cerebrale parese is het aan- en uitkleden niet altijd even eenvoudig, maar ook als ouders hen helpen, is het soms een “gevecht”.
- Hoe krijg je een arm, been dat minder mobiel is in een jas, trui of broek?
- Hoe krijg je een arm die in een spalk zit door een mouw?
- Hoe krijg je een broek over beenspalken?
- Hoe sluit je een kledingstuk éénhandig (broek, jas)?
- Hoe doe je éénhandig en met spierverkorting en spasticiteit je sokken aan?
- Hoe trek je je broek omhoog als je twee handen nodig hebt als steun als je rechtstaat?
Sommigen hebben zelfs twee verschilende schoenmaten, omdat de ene voet in beenspalk zit en dus 2 à 3 maten groter is. Enzoverder.
Hoe gaat u als ergotherapeut te werk om kinderen met cerebrale parese te begeleiden in hun zelfstandigheid?
Alles start vanuit de holistische visie die we als ergotherapeut hebben. Vanuit de praktijk Ergo-Droom, vertrekken we graag uit de “droom” van mensen, allerlei zaken die jongeren graag zelf willen kunnen doen.
Iemand wil graag zelf een jas kunnen aandoen, iemand wil graag een broek aandoen. We gaan in eerste instantie vooral uit van de mogelijkheden van de persoon. Daarna gaan we zien wat er moeilijk loopt, waar er hulp of aanpassingen nodig zijn. Vaak merk ik dat hulp het liefst zo minimaal en zo onzichtbaar mogelijk moet zijn. Jongeren met cerebrale parese willen graag “normaal” zijn.
Soms zijn standaard oplossingen niet wat jongeren zelf willen. Zo had ik bijvoorbeeld een jongere, waar het probleem van beenspalken werd opgelost door joggingsbroeken. Maar die wou dan een “gewone” broek zoals iedereen in zijn klas. Dus zijn we dan op zoek gegaan naar welk type broek wel werkte. Jammergenoeg was dat toen het jaar waarin vooral skinny jeans “in” waren en hij terug uit de boot viel.
Soms gebruiken we hulpmiddelen of worden mama’s, oma’s , papa’s en opa’s ingegeschakeld voor naaiwerken en zo. Maar heel vaak zijn we blij met intiatieven van bedrijven zoals So Yes, waar zaken al kant en klaar zijn. Daar kunnen we testen en zien wat werk en zo het juiste aankopen.
Welke rol kan kledij spelen in de zelfstandigheid van een kind met CP?
Het is voor hen vaak een deel van wie ze zijn, zoals bij elke jongere is je uiterlijk belangrijk. Als iedereen met jeans loopt, dan wil jij dat ook. Kinderen met cerebrale parese zijn daarom niet anders dan andere kinderen. Ze willen hun kledij zelfstandig kunnen aandoen, en niet steeds afhangen van mama, papa of andere hulpverleners.
Vaak vallen ze al op omdat ze beenstrekkers dragen, een arm- of handspalk of in een rolstoel zitten, dus er dan “normaal” uitzien is een logische keuze. Denk maar het voorbeeld van hierboven waar de jongere geen joggingsbroek maar een normale broek wou.
Ik was dan ook heel blij dat Tommy Hilfiger met een lijn voor kinderen met een beperking kwam, zo was er plots ook “merkkledij”.
Daarnaast is er bijvoorbeeld ook Nike die met aangepaste voetbalschoenen komt die je eenhandig kan aandoen. Mooie voorbeelden van inclusie.
Welke kledingstukken of eigenschappen aan kledij adviseert u bij kinderen met cerebrale parese?
Het moet vooral kledij zijn die bruikbaar is, die werkt voor hun beperking, deels op maat, maar ook normaal en modieus.
Voor die beenspalken kunnen dus geen skinny broeken, voor die arm- en handspalken moeten de mouwen wat breder zijn. Sluitingen moeten handig zijn, groot genoeg zodat ze ook met mindere mobiliteit gebruikt kunnen worden.
Handige knopen, handige ritsen, zaken waar jullie zich ook met So Yes in specialiseren bieden vaak een oplossing.
Hoe kunnen we met kleding bijdragen aan het welbevinden van kinderen met CP?
Kinderen die er door hun rolstoel (die ze vaak ook pimpen met spaakbeschermers, leuke kleuren, …), door hun spalken (hand, arm, been) er al een beetje anders uitzien, willen graag zichzelf zijn. Ze willen vaak ook een eigen stijl hebben, willen vaak ook gewoon normaal zijn.
Het feit dat ze kledij kunnen kopen die niet meer aangepast moet worden, dat ook normaal en modieus is, al dan niet merkkledij, maakt dat ze een identiteit kunnen hebben. Dat ze zichzelf kunnen outen en vooral zichzelf zijn.
Heb je vragen over dit onderwerp? Aarzel niet om Filip te contacteren.
